Beverleed

Snow-wax
beschermt mijn Lowa's
beschermen mijn walkies
beschermen mijn compeeds
beschermen mijn blaren
beschermen mijn vel

Maar pijn doet het wel

Job Description

Nu ik hier twee weken zit, een contract heb en inmiddels zelfs een bankrekening heb hier, begin ik er zo langzamerhand achter te komen wat mijn werk hier nu eigenlijk inhoudt. Het bestaat uit het volgende:

* Als Nederlandse gids ontvangen Dennis en ik twee keer per week de nieuw aangekomen Nederlandse toeristen. Ik zit dan tussen 2 en 6 bij het hotel hier in Oppdal, Dennis tussen 3 en 6 op de receptie van Vangslia Fjelltun, waar de hutjes zijn van de mensen die een zelfvoorzienend verblijf hebben geboekt. We proberen de mensen dan met uitnodigingen en posters enthousiast te maken voor de presentatie die die avond op Vangslia Fjelltun plaatsvindt.

* Die presentatie houden. Tot nu toe heeft Dennis het gedaan, overmorgen mag ik voor de eerste keer. We zijn er sowieso allebei bij, al is het maar omdat iemand de diaprojector moet bedienen. We laten dan dia's (ja echt, van die ouderwetse plaatjes) zien van de omgeving en vertellen erbij wat je kunt doen. De gemiddelde bezoeker is hier met het anwb-pakket en dat betekent dat ze hier 3 nachten blijven en 2 volle dagen hebben om iets te ondernemen. Dus verder vooruitplannen is niet handig. Behalve de informatie proberen we ook mensen te werven voor de tochten die we voor die komende twee dagen op het programma hebben staan. Verder verkopen we brochures. Er komen op zo'n avond iets van 30 tot 60 mensen, dus vrij veel!

* Die tochten houden. Iedere dag is er een zogeheten muskusossafari. Die wordt meestal door Noorse gidsen gelopen, dus we maken er wel reclame voor, maar hoeven hem zelf niet te lopen. Wel is er een gids zonder rijbewijs en als hij de tocht heeft moeten we hem heen en weer pendelen. De andere tochten zijn twee wandeltochten en twee tochten met het openbaar vervoer. In het laagseizoen organiseren we een tocht per dag. Het inwerken bestaat uit het 1 keer met Dennis meelopen met een tocht. De keer erna mag ik het zelf doen. Als ik straks voor alle tochten ben ingewerkt kunnen we ook meerdere tochten op een dag doen.

* PR. Behalve de presentaties moet er meer reclame gedaan worden. Dus zorgen dat er folders liggen bij het VV, posters op de verschillende parkeerplaatsen, in het winkelcentrum enzovoorts

* Overige klusjes. Soms moet er iets van/naar het Nederlands vertaald worden, is er even iemand nodig om gasten te ontvangen, et cetera

Het werk is voor ongeveer de helft op kantoor en de andere helft erbuiten (presentatie, tochten). We kunnen zelf onze tijd indelen en bepalen wanneer we welke tochten houden. Maar er wordt wel opgelet. Vandaag kregen we het volgende mailtje binnen:

---
Fra: Gunnveig Schønheyder Sendt: ty 28.06.2005 15:57
Til: Hollandguide
Kopi:
Emne: I need 4000 kr. more in muskoxsafari in JUNe to match last year
Vedlegg:



--
Oppdal Booking AS
Gunnveig Schønheyder


En inderdaad, "emne" betekent subject. Ik denk dat ik maar lekker ga slapen. Morgen om 6 uur op, op tocht naar Trondheim.

Nederlanders en afval

Ik had al iets geschreven over Noren en afval, maar Nederlanders kunnen er ook wat van...

Vanochtend uitgeslapen. Ik moest om twee uur bij het hotel zijn om de toeristen op te wachten en daarvoor alleen wat postertjes voorbereiden, dus zorgde ik ervoor dat ik om vijf voor tien nog net kon ontbijten in het hotel. Op kantoor aangekomen bleek Kari terug te zijn van een paar weken vakantie. Zij zorgt voor mijn registratie en dus was ik blij haar te zien: misschien kon ik nu een contract krijgen!

Kari viel meteen met de deur in huis: hier heb ik de kopie van je paspoort, die moet ik hier en daarheen opsturen, als jij even met Johan (de baas) een contract regelt dan moet je daarmee naar het politiebureau en belastingkantoor en zorg ik dat je een sofinummer krijgt. Alle info die ik in de afgelopen weken zo node had gemist. Een mailtje naar Johan en een uurtje later had ik een getekend contract. De rest van de formaliteiten was ook meteen geregeld. Nu de reiskosten nog. Kari verwees me door naar Gunnveig, de vrouw van Johan. Zij regelt op kantoor allerlei administratieve dingen. Ze vertelde dat ik gewoon even een lijstje moest maken mijn reiskosten met de bonnetjes erbij en dat ze het dan zou overmaken.

Oja, de bonnetjes... mijn vlieg- en busticket had ik goed bewaard. Maarre dat treinkaartje Amsterdam - Rotterdam, had ik dat nog wel? En dat flodderige bonnetje van de bustransfer bij het vliegtuig? Vlug ging ik naar huis.

Jawel, mijn portemonnee was netjes opgeruimd. Alle bonnetjes weggegooid. Had ik het hier weggegooid of in Trondheim? Ik wist het niet meer. Een minuut later zat ik met mijn blote handen de bananen- en eierschillen uit de prullenbak te vissen. Maarja, het kon geld opleveren he? En zowaar, tussen de rotzooi vond ik zowel het trein- als het buskaartje! Zo, toch weer 50 kronen en 6,90 euro verdiend.

Om twee uur ging ik naar het hotel om de mensen te ontvangen. Dennis kwam toen ongeveer zijn nest uit. Ik had alles zo goed mogelijk voorbereid, maar vond het toch wel jammer dat we niet nog even konden overleggen over wat we vandaag gingen doen. Misschien moeten we de samenwerking nog even wat meer solide krijgen. Of misschien moet Dennis leren om voor tweeen op te staan.

Nog een boot

Vandaag was mijn dag vrij! Eerst lekker uitgeslapen. Ik had bedacht dat ik bij mooi weer een fietstochtje wilde maken om de omgeving een beetje te leren kennen. Helaas bleek het slecht weer. Maargoed, van een beetje regen ga je niet dood en ik kon van Gunnveig hier op kantoor een fiets lenen. Zij kon me ook vertellen dat de boot van Osen naar Vassenden waarschijnlijk vandaag voor het eerst zou varen. Dat maakte een heel leuk rondje mogelijk:



Fiets vanuit Oppdal langs het Ångardvatn richting Storli en ga voor Storli het bergpaadje naar rechts richting Vassenden, aan het Gjevilvatn. Pak daar de boot die je Osen brengt (de andere kant van het meer, staat net niet op de kaart), en vanaf daar kun je weer terugfietsen naar Oppdal. In verband met het slechte weer leek het me verstandig om voor de zekerheid fietshandschoentjes te kopen. Kost weliswaar 25 euro, maar als ik ze niet nodig had kon ik ze altijd nog ruilen.

Goed, ik ga op weg. Het stukje fietsen van Oppdal naar Lønset was iets langer dan verwacht, ik had niet gekeken naar de schaal van de kaart, maar het bleek meer dan 20 km. Lønset naar Bårdsgarden bleek ook iets in die richting te zijn, en ik kwam er iets na half drie aan. De boot zou om half vier vertrekken vanaf Vassenden en ik had geen zin om de boot te missen, dus ik overwoog mijn kansen. Nu wel naar de schaal gekeken, het leek zo'n vijf kilometer, over een bergpaadje. Stel dat ik de helft zou kunnen fietsen, ik had immers een goeie mountainbike met dikke banden bij me, dan moest dat wel te doen zijn binnen het uur. En als de boot niet voer, dan kon ik verder fietsen richting Gjevilvasshytta (op het kaartje hieronder ongeveer bij de j van Gjevilvassdalen), waarvandaan de weg weer verhard was. Dat stukje was weliswaar bijna twee keer zo lang, maar dan hoefde ik tenminste niet dezelfde weg terug en vanaf Gjevilvannshytta was het een korter stuk terug naar Oppdal. Verder had ik zo lang de tijd als ik wilde, want donker wordt het hier toch niet.

Op naar Vassenden dus. Het begon met een graspaadje, wat op sommige plekken zelfs een soort karrenspoort werd. In de laagste versnellingen van mijn fietsje nog aardig te doen, hoewel het soms echt te steil was. En na verloop van tijd werd het paadje ook een stuk smaller en steniger. Maar fier gooide ik mijn fiets tegen de hellingen aan en hij liet zich niet zomaar kennen. Het paadje leek ongeveer 1/3 van de weg omhoog te gaan vanuit het eerste dal, en de overige 2/3 ging dan omlaag naar het tweede dal. Ik schoot niet heel erg op maar dacht: straks gaan we lekker omlaag, moet je dan eens zien. Boven bleek er nog veel sneeuw te liggen. Fietsen door stukken smeltende sneeuw had ik nog niet gedaan en het bleek een leuke uitdaging. Net als het fietsen door de blubber van de gesmolten sneeuw trouwens. Op allebei moet je uitkijken dat je niet teveel kracht zet want dan slip je weg. Te weinig snelheid dan kukel je om. En over stenen kukel je ook om. Ik ben weliswaar geen man, maar het doet toch pijn om met je kruis op de stang te belanden, dus dat omkukelen leerde ik na verloop van tijd vermijden door bijtijds af te stappen. Goed, al doende had ik niet veel tijd om om me heen te kijken. Ik had het gevoel dat ik nu toch echt in de buurt was en dat die boot waarschijnlijk al klaarstond dus ik raasde verder de velden af. In de drassige heidevelden vol stenen viel er echt niet meer te fietsen. Daar gebruikte ik mijn fiets voornamelijk als wandelstok. En fierljepstok om de stroompjes over te steken.

Inmiddels begon het terrein aardig te dalen, dus het leek me dat om iedere hoek het meer kon blinken. Maar nee. Na verloop van tijd leek het pad meer begaan; iemand had zelfs planken over stroompjes heengelegd. Oh, dan ben ik in de buurt, dacht ik. Eindelijk kon ik het meer zien liggen. Ik keek op mijn telefoon om de tijd te zien. 15:45, de boot hoort een kwartier weg te zijn. Ik speur het hele meer af, maar geen boot te zien. Misschien voer hij ook wel niet vandaag... ik wil toch nog even aan de waterkant kijken, misschien een leuk uitzicht en misschien dat er daar toch nog een boot ligt. Ik besluit mijn fiets nu maar achter te laten. Even denk ik: "Straks wordt ie gejat". Maar Vassenden is Amsterdam niet.

Zonder zware wandelstok loopt het ineens een stuk makkelijker, en het meer ziet er prachtig uit! Nergens een boot of ander teken van leven te bekennen, dus die vlieger ging niet op. Ik had onderweg niet zo op de blubber gelet en was al eens uit mijn schoen gestapt toen die in de blubber bleef hangen (ik kon de schoen niet eens meer zien, maar even grabbelen in het gat en ik had hem weer terug), dus ik was blij dat ik droge sokken bij me had. Lekker even gezeten, wat gedronken en bedacht wat ik nu weer ging doen. Het oorspronkelijk plan b, doorlopen naar Gjevilvannshytta, leek ineens iets minder slim. Ik had er geen idee van hoe begaanbaar dat stuk zou zijn, maar het was in elk geval niet verhard en langer dan het stuk wat ik nu achter de rug had. En mijn telefoon had geen bereik en eigenlijk vond ik mezelf ineens een beetje dom: niemand vertellen waar je heengaat, op een plek waar geen mens komt en waar je alleen vandaan komt als je kunt lopen. Het leek me het verstandigst om dezelfde weg terug te gaan. Ik had nu vier uur gelopen, dus dan zou ik rond achten terug zijn, nog op tijd voor eten in het hotel.

Op de terugweg ging ik iets behoedzamer te werk. Ik had nog steeds alle tijd en wist nu dat ik me echt geen gebroken enkel kon veroorloven. Helaas ging het naarste 2/3 van de tocht, wat op de heenweg nog bergafwaarts was, nu ineens omhoog! Die fiets naar beneden slepen door de sneeuw is 1 ding, omhoog slepen kost wat meer moeite. Het leek of er geen einde aankwam en die droge sokken waren al meteen kletsnat van mijn doorweekte schoenen.

Maar natuurlijk, ook de stukken die op de heenweg omhoog waren, gingen op de terugweg ineens omlaag! En dat waren de graspaadjes. Zoefzoef... handjes op de remmen en gaan! Een poep en een zucht later ben ik terug in de bewoonde wereld. Nu alleen nog even fietsen en ik ben weer thuis. En op de heenweg had ik tegenwind, dus dat komt ook wel goed. Dacht ik. Maar ruim twee uur fietsen op een te kleine mountainbike als je het eigenlijk wel gehad hebt, met doorweekte schoenen en iets minder doorweekte handschoentjes is toch niet echt een kwestie van 'effe'. Gelukkig ging de zon nog even schijnen toen ik het dal uit kwam en mijn goretex-jack bewees weer eens zijn nut. Moe en grijs van de modder kwam ik om kwart over acht thuis aan. Dennis was ook thuis. Het eerste wat hij zei was: "Je kan niet gaan douchen. Het putje is verstopt en bij mij was het na 1 minuut overstroomd. De buurvrouw kwam al klagen"

Volgende keer ga ik wel gewoon slapen op mijn vrije dag :-)

Oh, en die handschoentjes waren het geld wel waard!

Eerste tocht achter de rug. Pfff...

Zo... mijn eerste tocht zit erop! Een beetje spannend was het wel. Het ging om de Troll & Fjordtur, een tocht naar Trondheim met de trein, vervolgens met de boot door de fjorden naar het zuiden en van daar terug naar Oppdal met de bus. Vorige week had ik hem samen met Dennis gelopen, maar pas gisteren kwam ik erachter dat ik hem vandaag meteen alleen moest doen. Oeps.

Ik moest de trein hebben om 6:50, met een groep van 14 mensen. Dus het eerste probleem was het opstaan. Gelukkig was ik nerveus genoeg om me niet te verslapen, dus met een bodempje ontbijt in de maag stond ik even na halfzeven op het perron de mensen te ontvangen. Die netjes kwamen... De treinrit naar Trondheim was wel prima, iedereen was nog een beetje aan het dommelen en onderweg valt er ook niet zo heel veel te zien.

Om kwart voor negen kwamen we aan in Trondheim. Daar mocht ik de hele groep rondleiden. Ik had de avond tevoren en stiekem in de trein nog jaartallen lopen stampen (er waren vijf grote branden, in 1432, 1531, 1681 enne...?) en eigenlijk ging het boven verwachting goed. Behalve de droge feitjes kon ik ook een beetje uit eigen ervaring putten en heb ik het verhaal dus doorspekt met anekdotes over leven in Noorwegen. Best leuk om voor zo'n groep dingen te vertellen; ze luisterden ook nog! De groep had er ook wel zin in en liep aardig door, waardoor we nog tijd hadden om koffie te drinken bij Solsiden, niet ver van de haven.

Twintig minuten voor vertrek van de boot verlieten we het cafeetje. Ik had nog op de kaart gekeken maar was niet helemaal zeker over het vertrekpunt van de boot. Ik dacht dat ik het onderweg wel zou herkennen, maar zo'n goed richtinggevoel heb ik ook weer niet en vorige week, de enige keer dat ik die boot gezien had, had ik onderweg niet echt opgelet. Na een tijdje besloot ik het aan mensen op straat te vragen; liever gevraagd en de boot gehaald dan koppig zijn en hem missen. De mensen op straat zeiden verschillende dingen, wisten het niet precies... ik moest die groep nog bij elkaar houden en doen of ik het wel wist (dat was moeilijk vol te houden) en en passant keek ik op mijn horloge. 11:48. De boot zou om tien voor twaalf vertrekken. Moest ik nou rennen? Maar ik wist niet waar de boot was, rennen zonder doel is wel erg dom. Iemand uit de groep keek op het kaartje en wees in een richting. Mijn enige kans was dat dat klopte, ik begon te rennen in die richting. Verder rennen, richting het water. Aan het water lagen twee boten aangemeerd. Misschien een van die twee? Toen kon ik het lezen, de rechter (de boot die het verst af lag) was de juiste. Gelukkig was het open terrein dus de rest van de groep zou me niet meer kwijtraken. Ik trok een sprintje naar de boot, door het slurfje heen, uit het slurfje, ik kijk naar de boot...

En hij komt net in beweging. Oh wat voel ik me dom. Ik gooi mijn handen omhoog, spring in de lucht en roep: "IEAAIEEE!" En wat denk je? De boot mindert vaart en legt weer aan, speciaal voor mij! Ik gebaar dat er nog veertien anderen aankomen en met een soort van glimlach mogen we allemaal hijgend aan boord komen. Pffff... dat was eventjes mazzel hebben. Als we de boot niet gehaald hadden was de hele toer in het water gevallen. Boten gaan drie keer per dag, en de bus terug gaat maar een keer op een dag. Goed, de boottocht was mooi, enorm wisselvallig weer, dus het was lekker uitwaaien geblazen op het dek.

Aankomst op Kristiansund. Hier was de groep vrij en kon ik even lekker niksdoen. Ik was wel een beetje moe na een paar dagen niet zo lang slapen en vond het dus helemaal niet erg. De bus haalden we gemakkelijk. Het was een gewone lijnbus. Maar in de tips van de gids uit 2000 (de gidsen sindsdien hadden iets minder achtergelaten) stond dat ik rustig de microfoon van de bus kon gebruiken om dingen toe te lichten. Ik vond het een beetje eng, maar heb het uiteindelijk gewaagd.

Om 20:05 kwamen we na een lange dag weer aan in Oppdal. Ik heb het gered!

Morgen een dag vrij!

Spannend...

Morgenochtend begint mijn eerste zelfstandige tocht. Ik neem 14 mensen op sleeptouw naar Trondheim met de trein, daar geef ik ze een rondleiding (waarbij ik dus moet laten blijken dat ik alles van die stad weet) en daar gaan we dan precies op tijd bij de boot aankomen. Met de boot gaan we vervolgens door de fjorden heen, en dan komen we aan in Kristiansund. Daarna iedereen weer op tijd in de bus krijgen om terug te gaan naar Oppdal. We vertrekken morgenochtend om tien voor zeven, dus ik mag al naar bed. En we komen uiteindelijk om tien over acht weer terug.

Als ik morgen nog leef hoor je hoe het gegaan is!

Slaap lekker...

Kruiswoordraadsel

Vandaag bladerde ik de krant door en ik stuitte op een kruiswoordraadsel. Nog wel te lastig in het Noors, maar wat me vooral opviel waren de woorden voor horizontaal en vertikaal: Vannrett en Loddrett, waterrecht en loodrecht dus! Grappig...

nog eentje dan...

Nog een toevalligheidje:

Reactie op mijn blog-mailtje van Esther, die net terug is van een paar maanden Scandinavië, zij zat voor de universiteit in Denemarken:

------
Ha Dineke!

Leuk van je te horen!! En ben blij dat je het leuk hebt in Noorwegen!!

ja, je hebt gelijk, het is hier nu stralend weer! Heerlijk, je ziet gewoon dat iedereen een stuk vrolijker is! Hopelijk is het bij jou ook niet al te slecht, vooral omdat je zo veel buiten bent...

Geniet ervan!
Esther
Ps. beetje raar misschien, maar mocht je op de een of andere manier iets te horen krijgen over woonruimte in Amsterdam DENK AAN MIJ!! Ik wil graag weg hier uit A´veen!!

------
Hoi Esther,

Ik heb dit gekregen van een jongen met wie ik ooit een cursus heb
gevolgd (theatersport bij Crea). Hij zit bij Amsterdam Anders en
stuurt soms mailtjes over protest-acties en dergelijke, maar een paar
dagen geleden was het dus dit. Ik heb geen idee of het wat is, want ik
ben zelf niet op zoek, maar wie weet heb je er wat aan...

---------- Forwarded message ----------
<< knip verhaaltje over woongroepen die mensen zoeken >>

-------
Ha Dineke!

Harstikke bedankt!! je zult het namelijk niet geloven, ik heb net de afgelopen weken aan een woongroep zitten denken...

Stel je voor, als je terugkomt en ik woon in de stad.... Leuk!!

Groetjes,
Esther

Toevalligheidjes

Soms maak je toevalligheidjes mee. En soms heel veel. Ik heb op het moment het gevoel dat alles loopt zoals het moet lopen, dat overal een reden voor is en dat alles klopt. Heel prettig is dat. Ik voel me verlicht! Nu klinkt dat misschien een beetje eng, dus laat ik maar gewoon wat toevalligheidjes opsommen die ik de afgelopen dagen ben tegengekomen...

Zondag kon ik overdag mijn huisje niet in omdat Dennis per ongeluk de sleutel mee had genomen op een lange tocht. Dus na wat kantoorwerk besloot ik om het dorpje maar te gaan verkennen, ik kon toch weinig anders. Eerst liep ik naar het openluchtmuseum, wat nog gesloten was. Onderweg zag ik op de grond een bankbiljet liggen. 1000000 Turkse lira. Ik had geen idee of het iets waard was, maar het zag er leuk uit en ik stak het in mijn zak. Daarna ging ik een meertje bekijken, Kullsjøen, dicht bij het dorp. Daar bleek een wandelroute te beginnen, die ik toen maar volgde. Een aardig wandelingetje, slecht aangegeven, langs de rivier hier, en langs een picknicktafel.

's Avonds tijdens het eten vertelt Terje, die hier als kok werkt, dat hij net zijn reis naar Turkije geboekt heeft. Hij vertrekt zondag. Ik pak mijn tas en geef hem het biljet. Als het veel waard is mag ie een souvenir voor me kopen. De volgende dag bekijk ik het winkelcentrum. Behalve een boekenwinkel valt me weinig op. In de namiddag komen er gasten binnen en die stellen wat vragen: "ik ben op zoek naar een leuke picknickplek". "Oh, dan moet u die wandelroute volgen langs het water, daar kunt u goed gaan zitten". "Ik ben op zoek naar een wandelkaart van het gebied". "Oh, dan kunt u het beste de boekhandel proberen".

Vandaag was ik in de boekhandel. Er was een boekje met toelichtingen bij iedere geboortedatum. Oh trouwens, papa: je bent precies even oud als Steven Tyler van Aerosmith!

En wat stond er bij mij?

"Belangrijkste eigenschappen: Egoistisch, onzeker en energiek

Jij houdt ervan in de het middelpunt van de belangstelling te staan. Bij jou is het of helemaal op of helemaal down, niet ertussenin. Je houdt ervan als mensen op een instinctieve manier naar je toe trekken. Jouw toestand is nooit gewoon.
Het zal weleens lastig zijn, maar als je een beetje stabiliteit vindt zul je het goed kunnen redden.
Wat betreft de liefde: je houdt van de spanning van het versieren. De zult misschien niet willen toegeven, maar eigenlijk houd je van een relatie waarbinnen flink wat borden en kopjes zullen sneuvelen. Je staat in het teken van Mars. Waarom probeer je het niet eens met een Ram?"

Vrij vertaald uit het Noors, wat vertaald was uit het Engels.

Nu heb ik nog nooit een bord naar iemands hoofd geslingerd, maar ik kan me wel iemand herinneren bij wie ik het tijdens bepaalde situaties graag gedaan had. Jawel, dat was een Ram...

Laatste toevalligheid? Ik ging proberen mijn kamer om te bouwen. Het bed bleek precies te passen bij de andere muur, dan kon het bureau er precies tussen, de gordijntjes kon ik precies goed ophangen en ik vond in het berghok een bijzettafeltje dat omgekeerd dienst kon doen als prullenbak. Want die hadden we niet. En zo was het hele huis een stuk gezelliger geworden.

Zojuist heb ik een eigen setje sleutels gekregen.

Oppdal Booking

Zo... inmiddels ben ik alweer vijf dagen aan het werk als gids voor Oppdal Booking. En het is hier druk. Vandaag heb ik voor het eerst kunnen lunchen. Ik werd namelijk woensdag toen ik aankwam meteen ingewerkt tot avondeten. Donderdag de hele middag in het hotel gezeten om toeristen te ontvangen, waardoor ik niet naar de winkels kon voor middageten. Vrijdag en zaterdag de hele dag op toer. Zaterdagavond kon ik naar de winkels. Mmmm, dat was heerlijk! Ik heb meel, suiker en eieren gekocht zodat ik een cake kan bakken... En eten voor tussen de middag.

Toen werd het zondag en kon ik eindelijk tussen de middag eten. Maar helaas had mijn collega de huissleutel meegenomen op een tocht die van 10 tot half 7 duurde. En het eten lag in huis. Gelukkig was het stralend weer, dus ik had ook helemaal geen reden om binnen te zitten!

Over dat huis gesproken, dat laat nog wel te wensen over. We hebben de zolder van een huisje. Daar is een slaapkamer, en een ruime woonkamer/keuken. Die heb ik nu met een doek in tweeen gedeeld, zodat ik nog een soort slaapkamer heb. Na wat schuiven met meubilair ziet het er inmiddels bijna woonbaar uit. Maar echt comfortabel is het nog niet. En mijn baas heb ik misschien twee keer gezien. Ik ga binnenkort met hem praten, want eigenlijk vind ik het nu geen werkbare situatie.

Ik heb het wel enorm naar mijn zin hoor! Ik heb zelf wel een beetje door wat voor werk ik kan doen en dat gaat prima. De omgeving is prachtig en er zijn genoeg leuke dingen te doen. Alleen de organisatie...

Noren en afval

Noren zijn over het algemeen niet zo milieuvriendelijk. Ze hebben meer dan genoeg water, olie en waterkracht in het land en kijken daarom niet op een druppeltje meer of minder. Zo is het me weleens overkomen dat ik in een Noors huis wilde douchen. Het licht op de badkamer brandde echter, dus ik dacht dat er iemand op zat. Toen ik even later toch durfde te kijken bleek de kamer leeg. Waarom zou je het badkamerlicht uitdoen als je toch genoeg energie hebt? Ook qua waterverbruik heb ik me weleens verbaasd. Twee minuten tandenpoetsen met een hard lopende kraan? Ik had het niet bedacht. Maargoed, afval scheiden, daar zijn de Noren echt helden in. Een aparte bak voor papier, voor glas, voor karton (dus karton mag niet in de papierbak), voor plastic flessen, voor melkkartonnen (maar dus geen gewoon karton)... Zelfs in de trein moet je je spullen gescheiden weggooien bij het afvaleiland op de balkons.

En er zijn weer, zoals zo vaak in dit land, regeltjes bij: je hebt als huishouden recht op een bepaald aantal kilo afval, daarboven moet je betalen. Maar er is een mogelijkheid om dit aantal omhoog te krijgen: als je luierdragende kinderen hebt mag je een schriftelijk verzoek voor verhoging indienen. Ik vraag me af of je bij die brief nog bewijsstukken moet stoppen...

Fylletur

Å gå på fylletur. Eens lekker dronken worden, het is een staande uitdrukking in het Noors. Iedere zaterdag wordt iedere echte Noor goed zat. Omdat het zo duur is in de kroeg (nouja, vanaf 5 euro voor een halve liter bier, maar de levensstandaard ligt hier sowieso hoger) begint het traditioneel met 'forspil', indrinken bij iemand thuis. Toen ik zaterdag was aangekomen in Trondheim was het dus 's avonds meteen tijd voor 'å gå på fylletur'. Ik had wat drank meegenomen, dus samen Åse Marte een forspil gehouden met Siete Vinas-wijn en El Picu Blue Curacao. Enigszins aangeschoten begaven we ons richting stad. Daar gingen we naar 'Cherrox', een nieuwe kroeg in 70's aankleding en met een funky mix van muziek van de jaren '70 tot nu. De mannen waren duidelijk in de meerderheid, dus over aandacht hadden we niet te klagen. Na een tijdje stond Åse Marte tegen een jongen aangeplakt terwijl ik de drie etages op en neer bleef lopen, een praatje maakte met mensen, en vervolgens weer terugging omdat ik bang was dat ik Åse Marte kwijt zou raken. Die dan nog steeds op de zelfde plek bleek te staan, tegen dezelfde jongen aangeplakt. Je zou het misschien niet denken, maar ik heb me zeker vermaakt! Tegen vieren stonden we buiten. De zon kwam net op. Åse Marte zei: Hee, ik was echt niet dronken vanavond zeg!

Bendikturen

Om twee uur 's middags werden we wakker. Mooi weer daar! In lichtelijk gebroken Noors bijgekletst met Åse Marte. Zij bleek een heel lief vriendje gehad te hebben, die het helaas net voor haar examens uitgemaakt had omdat hij het niet aankon. Pfff, jammer hoor. Dat een jongen zegt: "Ja, jij bent het echt voor me, maar ik kan het niet aan, want ik ben depressief en nu pieker ik zoveel". Ze had het er begrijpelijkerwijs moeilijk mee gehad, maar heeft wonderwel de examens goed gemaakt. Die waren een week of drie terug. En nu heeft ze mij alles over die jongen verteld. Dan liepen we in de stad en zei ze: "In dit cafe zouden we iets gaan eten, maar het bleek gesloten te zijn". Of: "Hier op dit bankje zei hij dat hij van me hield". De eerste date die ze hadden was een blind date, opgezet door een gemeenschappelijke vriend. Die date heeft 25 uur geduurd, terwijl ze van cafe via restaurant tot cafe de stad doorliepen.

En met Åse Marte heb ik de afgelopen dagen ongeveer hetzelfde gedaan. We zijn naar alle hippe en minder hippe tenten van Trondheim geweest. Ik heb uitgevonden dat garnalen met witte wijn hier het zomergerecht is, terwijl rosé nauwelijks verkrijgbaar is (snik). Verder is er een nieuw gebied, Solskinnet, met een overdekt winkelcentrum en cafeetjes met uitzicht op het water. Het is gevestigd in oude industriegebouwen en deed me denken aan het hallen-plan van Harry de Winter in Oud-West. Åse Marte vertelde me dat de huizenprijzen in dat gebied enorm gestegen zijn. Misschien wordt het tijd om eens na te denken over de aanschaf van een appartementje in de Bellamystraat... Maargoed, de 25-uursdate was begonnen bij de tapasbar bij solskinnet, waarna ze gezellig gewandeld hadden en toen en toen en toen... We hebben het concept van de Bendiktur bedacht: Åse Marte leidt toeristen rond door Trondheim aan de hand van alle plekken waar ze met Bendik geweest is. Laatste stop is haar kamer waar hij het uitmaakte. Tissues binnen handbereik en kwijlmuziek op de achtergrond.

Ze vroeg me nog wat ik vond van de naam Bendik. Als Nederlander heb ik er toch moeite mee, het lijkt me dat je echt verschrikkelijk gepest wordt met die naam. Jatoch?

Velkommen

Hei alle sammen!

Ik zit alweer sinds vrijdag in Noorwegen. Maar laat ik bij het begin beginnen...
Vrijdag de hele dag ingepakt en gereisd. Met een kleine kater van het vrijgezellenfeestje de avond ervoor (ja Ola, veel geluk gewenst!) lukte het me mijn hele appartement schoon achter te laten. Beladen met koffers pakte ik de trein naar Rotterdam. Meteen begreep ik weer waarom iedereen zo'n hekel heeft aan Rotterdam: wat is dat toch een lelijke stad. En iedereen keek lelijk naar me. Nou helpt het wel als je rondbanjert met allerlei koffers en kijk ik in Amsterdam alle toeristen ook aan alsof het onverwachte regendruppels zijn, maar toch... Goed, Rotterdam werd Oslo werd Trondheim. Daar kwam ik om 8 uur 's ochtends aan op het station en Åse Marte, een vriendin die ik al vijf jaar niet gezien had, kwam al gauw aanlopen. Ze liet me haar kamer zien en vertelde dat het haar gewoonte niet was zo vroeg op te staan. Moe van de reis liet ik me op bed ploffen. Die vrijgezellenavond had er toch wel ingehakt en slapen in de bus blijft moeilijk.

Lijst van personen

Op deze lijst staan de personen toegelicht die nogal eens terug kunnen komen in mijn blog. Vragen/aanvullingen? Mail me!

Persoon	Rol
Dennis	De Nederlandse collega. Dennis doet dit werk voor de derde keer en hij begint een maand eerder en werkt een maand langer door dan ik. De rest van het jaar reist Dennis, door Azie en voor komend jaar heeft hij het plan opgevat om Noord-Afrika van dichtbij te bekijken. Dennis is tevens gelicenseerd muskusossafarigids. Zie ook zijn blog
Gina	De vrouw van Jon Erik, ze komt uit Jamaica en woont nu ineens in Oppdal. Mijn eerste vriendinnetje hier!
Gunnveig	De vrouw van Johan. Zij werkt op kantoor en regelt daar bijna alles, behalve de auto's. Daarvoor moet je bij Johan zijn.
Hieke	De schone Hieke behoeft eigenlijk geen introductie. Mijn zeer goede vriendin uit Amsterdam, die ook een jaar in Noorwegen op school heeft gezeten. Komt op bezoek van 18 t/m 22 juli
ik	zie mijn profiel
Joakim	Bedrijfsleider van Hotel NOR. Lekker ding.
Johan	De grote baas en eigenaar van alle dingen. Een slimme zakenman, nu eens hier, dan weer daar, maar als je hem eenmaal te pakken hebt gebeurt er wel wat!
Jon Erik	De zoon van Johan en Gunnveig. Is net terug van een lang verblijf in New York. De nerd van het kantoor.
Kari	Verzorgt de financiele administratie op kantoor en doet dat altijd met een goed humeur. Heeft net een kleinzoon gekregen, Elias.
Maria	Receptioniste bij het Quality Hotel. Komt uit Noord-Noorwegen
Pål Magnus	Muskusossafarigids zonder rijbewijs. Als hij de tocht loopt betekent het dat ik of Dennis hem op en neer moet pendelen (40km heen).
Robert	Muskusossafarigids. Zit in het voetbalteam met Pål Magnus en Øystein
Stein Terje	Regelt alles bij Vangslia Fjelltun, de hutjes
Steinar	De baas van het Quality Hotel
Terje	Kok bij het Quality Hotel. Is grootverbruiker van snus, ofwel pruimtabak
Tone	Receptioniste bij het Quality Hotel. Gezellige meid!
Valdis	De moeder van Johan. Gepensioneerd biologe. Het grootste deel van de dag wandelt ze in de bergen en ze hopt af en toe langs op kantoor om tegen iedereen te kletsen. Verder beheert ze de kunstcollectie van het Schønheyder-imperium.
Øystein	Muskusossafarigids
Åse Marte	Vriendin uit Noorwegen. Ik zat destijds samen met haar op school en we woonden in hetzelfde huisje. Sindsdien hebben we een beetje contact gehouden en voordat ik bij Oppdal Booking begon ben ik een paar dagen bij haar op bezoek gegaan in Trondheim

Lijst van dingen

Hieronder volgt de lijst met dingen die nogal eens terugkeren in mijn blog. Zie ook de lijst van personen. Op de kaart kun je zien waar in het dorp de dingen liggen. Heb je vragen over andere dingen of dingen die niet duidelijk genoeg zijn, mail me dan!

Ding:	Wat is het?
Kantoor	Het kantoor van Oppdal Booking, in het centrum van Oppdal. Het bruisende hart van het Schønheyder Imperium. Hier worden plannen en posters gemaakt. Hier staat ook de computer van de Holland Guides, waarvandaan ik dit blog bijhoudt.
Vangslia Fjelltun	Een appartementencomplex een paar kilometer buiten Oppdal. In de winter is het een skigebied en in de zomer zitten er veel Nederlanders, meest via de ANWB en Oad. Op maandag en donderdag staat Dennis van 3 tot 6 gasten te verwelkomen en uit te nodigen voor de presentatie
Quality hotel	Het belangrijkste hotel van Oppdal, gelegen naast het station. Hier eten Dennis en ik en bovendien is in dit hotel de disco Sommer'n en de pub George. Op maandag en donderdag sta ik van 2 tot 6 in het hotel gasten te verwelkomen
Hotel NOR	Het andere hotel van Oppdal. Is na lange tijd dicht te zijn geweest in februari weer geopend. Nog niet al te druk.
Bjerkehuset	Op de zolder van dit huis slapen Dennis en ik. Het is een beetje behelpen, want er is maar 1 slaapkamer, dus ik slaap in de woonkamer. Op de begane grond wordt druk getimmerd en gesloopt, want Jon Erik komt daar wonen als het eenmaal omgebouwd is.
Muskusostocht	Een tocht die Oppdal Booking iedere dag organiseert. Vanaf het Dovrefjell, 40 km ten zuiden van Oppdal, begint een wandeltocht op zoek naar de muskusdieren. Er zijn verschillende Noorse gidsen die elkaar afwisselen in het lopen van de tochten.
Andere tochten	De rest van de tochten zijn voornamelijk op Nederlanders gericht en worden door Dennis en mij gelopen. We hebben de gondeltocht (makkelijke wandeltocht) Åmotsdalentocht (pittigere wandeltocht), Troll og Fjord-tocht (lange tocht met rondleiding in Trondheim en bootreis voor de fjorden) en de Trondheimtocht (stadstrip met rondleiding in Trondheim).

Oppdal

Oppdal is een dorp met 3000 inwoners, 120 kilometer ten zuiden van Trondheim en 400 kilometer ten noordoosten van Oslo. De gemeente Oppdal, beslaat 2272 km2 en is daarmee nog groter dan Limburg. In die hele gemeente wonen 6500 mensen, dus Oppdal is het bruisende centrum hiervan. Verder lopen er nog 20000 schapen rond in de gemeente Oppdal.



Legenda:

(1): het huis van Dennis en mij aan de Aunevegen

(2): Oppdal Booking is het bedrijf waar ik voor werk. Ze regelen accommodaties, organiseren tochten en zijn eigenaar van een paar skiliften. Op dit moment komt er een oude skilift uit Oostenrijk in vrachtwagenladinkjes naar Oppdal toe om in de winter van 2006/2007 misschien in gebruik te worden genomen.

(3): Het Quality Hotel

(4): Hotel Nor

(5): Vangslia Fjelltun, 3 km naar het westen over deze weg

Op Oppdal.com kun je met de webcam kijken naar Oppdal! Ik zwaai er elke dinsdag naar om vijf voor half zes in de ochtend :) Op die site vind je ook wat andere info, maar het is wel in het Noors.