Merlot

De afgelopen dagen heb ik me zelf toerist gewaand. Op dinsdag had ik een wandeltocht, en daarna kwamen mijn ouders meteen op bezoek. We hebben gegeten in de plaatselijke Chinees. Nouja, Chinees, ze hebben loempia's, teriyaki, tjap tjoy en sushi, dus laten we het een Aziaat noemen. Erg lekker om eens iets anders te eten dan het hotelvoedsel dat ik hier elke dag krijg. Dat eten is prima hoor, maar na verloop van tijd ken je het menu wel.

De volgende dag moest ik Pål Magnus wegbrengen op muskusossafari en ik stelde mijn ouders voor om dan in die buurt iets te doen. En om eerst even mee te lopen op de tocht. Uiteindelijk hebben we de hele tocht gelopen en het was erg mooi en gezellig! Mama had het wel even moeilijk met het bergwandelen, maar ze heeft in elk geval genoeg conditie om erover te blijven zeuren terwijl ze loopt, dus dat viel reuze mee. Er was een stelletje mee op tocht, Cedric en Saskia, en die wilden wel even weten wat voor werk ik nou eigenlijk deed. Ik legde uit dat mijn belangrijkste taak is om gasten te ontvangen en presentaties te geven om ze warm te maken om op de tochten mee te gaan. "Aha," zei Cedric "je bent dus een propper!" En dat is eigenlijk wel een juiste functieomschrijving. Dus ik besloot mijn propperkwaliteiten goed te gebruiken door ze een kortingsbonnetje toe te schuiven waarmee je 10% korting krijgt in het restaurant van ons concern. Na afloop van de tocht kregen Pål Magnus en ik van Cedric en Saskia een fles wijn als bedankje. Pål een chianti, ik een flesje Merlot. Dat is een heel goed kado in Noorwegen en we namen het dankbaar in ontvangst.

En we hadden ook nog goed weer! Na weken met alleen regen komt hier in Oppdal de nazomer eindelijk op gang. Hoop ik...

's Avonds was het op mijn aandringen tijd voor een nieuwe culinaire ontdekking: de pizzeria! Bij binnenkomst zagen we Cedric en Saskia. "Sorry, we hebben je proppersbon maar niet gebruikt. Maar wat doen jullie eigenlijk bij de concurrent?" zo ging de ontmoeting ongeveer. Paps stelde voor samen aan een tafeltje te gaan zitten. En dat bleek een zeer goed plan. Het klikte heel goed en we hebben wat afgelachen terwijl we stukken pizza naar binnen schoven. En na de koffie bleven we nog lang zitten. Toen het erop leek dat het restaurant ging sluiten had ik een idee: "Jongens, ik heb nog een flesje goeie Merlot liggen, zullen we die eens soldaat gaan maken?" Dus wij naar mijn huisje en daar hebben we nog gezellig verder gekletst. Maar aan alle goeds moet een end komen en voor de volgende dag hadden we allemaal drukke programma's dus rond middernacht ging iedereen weer richting huis. Met een "en bedankt voor de wijn!" namen Cedric en Saskia afscheid.