Ik zat van 10 juni tot en met 31 augustus in Noorwegen. Heel stoer natuurlijk, een klein meisje dat in een grote Toyota toeristen rondleidde. Dit is het verslag!

15 juni, 2005

Bendikturen


Om twee uur 's middags werden we wakker. Mooi weer daar! In lichtelijk gebroken Noors bijgekletst met Åse Marte. Zij bleek een heel lief vriendje gehad te hebben, die het helaas net voor haar examens uitgemaakt had omdat hij het niet aankon. Pfff, jammer hoor. Dat een jongen zegt: "Ja, jij bent het echt voor me, maar ik kan het niet aan, want ik ben depressief en nu pieker ik zoveel". Ze had het er begrijpelijkerwijs moeilijk mee gehad, maar heeft wonderwel de examens goed gemaakt. Die waren een week of drie terug. En nu heeft ze mij alles over die jongen verteld. Dan liepen we in de stad en zei ze: "In dit cafe zouden we iets gaan eten, maar het bleek gesloten te zijn". Of: "Hier op dit bankje zei hij dat hij van me hield". De eerste date die ze hadden was een blind date, opgezet door een gemeenschappelijke vriend. Die date heeft 25 uur geduurd, terwijl ze van cafe via restaurant tot cafe de stad doorliepen.

En met Åse Marte heb ik de afgelopen dagen ongeveer hetzelfde gedaan. We zijn naar alle hippe en minder hippe tenten van Trondheim geweest. Ik heb uitgevonden dat garnalen met witte wijn hier het zomergerecht is, terwijl rosé nauwelijks verkrijgbaar is (snik). Verder is er een nieuw gebied, Solskinnet, met een overdekt winkelcentrum en cafeetjes met uitzicht op het water. Het is gevestigd in oude industriegebouwen en deed me denken aan het hallen-plan van Harry de Winter in Oud-West. Åse Marte vertelde me dat de huizenprijzen in dat gebied enorm gestegen zijn. Misschien wordt het tijd om eens na te denken over de aanschaf van een appartementje in de Bellamystraat... Maargoed, de 25-uursdate was begonnen bij de tapasbar bij solskinnet, waarna ze gezellig gewandeld hadden en toen en toen en toen... We hebben het concept van de Bendiktur bedacht: Åse Marte leidt toeristen rond door Trondheim aan de hand van alle plekken waar ze met Bendik geweest is. Laatste stop is haar kamer waar hij het uitmaakte. Tissues binnen handbereik en kwijlmuziek op de achtergrond.

Ze vroeg me nog wat ik vond van de naam Bendik. Als Nederlander heb ik er toch moeite mee, het lijkt me dat je echt verschrikkelijk gepest wordt met die naam. Jatoch?