Ik zat van 10 juni tot en met 31 augustus in Noorwegen. Heel stoer natuurlijk, een klein meisje dat in een grote Toyota toeristen rondleidde. Dit is het verslag!

27 juni, 2005

Nederlanders en afval

Ik had al iets geschreven over Noren en afval, maar Nederlanders kunnen er ook wat van...

Vanochtend uitgeslapen. Ik moest om twee uur bij het hotel zijn om de toeristen op te wachten en daarvoor alleen wat postertjes voorbereiden, dus zorgde ik ervoor dat ik om vijf voor tien nog net kon ontbijten in het hotel. Op kantoor aangekomen bleek Kari terug te zijn van een paar weken vakantie. Zij zorgt voor mijn registratie en dus was ik blij haar te zien: misschien kon ik nu een contract krijgen!

Kari viel meteen met de deur in huis: hier heb ik de kopie van je paspoort, die moet ik hier en daarheen opsturen, als jij even met Johan (de baas) een contract regelt dan moet je daarmee naar het politiebureau en belastingkantoor en zorg ik dat je een sofinummer krijgt. Alle info die ik in de afgelopen weken zo node had gemist. Een mailtje naar Johan en een uurtje later had ik een getekend contract. De rest van de formaliteiten was ook meteen geregeld. Nu de reiskosten nog. Kari verwees me door naar Gunnveig, de vrouw van Johan. Zij regelt op kantoor allerlei administratieve dingen. Ze vertelde dat ik gewoon even een lijstje moest maken mijn reiskosten met de bonnetjes erbij en dat ze het dan zou overmaken.

Oja, de bonnetjes... mijn vlieg- en busticket had ik goed bewaard. Maarre dat treinkaartje Amsterdam - Rotterdam, had ik dat nog wel? En dat flodderige bonnetje van de bustransfer bij het vliegtuig? Vlug ging ik naar huis.

Jawel, mijn portemonnee was netjes opgeruimd. Alle bonnetjes weggegooid. Had ik het hier weggegooid of in Trondheim? Ik wist het niet meer. Een minuut later zat ik met mijn blote handen de bananen- en eierschillen uit de prullenbak te vissen. Maarja, het kon geld opleveren he? En zowaar, tussen de rotzooi vond ik zowel het trein- als het buskaartje! Zo, toch weer 50 kronen en 6,90 euro verdiend.

Om twee uur ging ik naar het hotel om de mensen te ontvangen. Dennis kwam toen ongeveer zijn nest uit. Ik had alles zo goed mogelijk voorbereid, maar vond het toch wel jammer dat we niet nog even konden overleggen over wat we vandaag gingen doen. Misschien moeten we de samenwerking nog even wat meer solide krijgen. Of misschien moet Dennis leren om voor tweeen op te staan.