Pech onderweg

Vanochtend meegeweest op Muskustocht met Robert. De muskustocht heeft als doel de muskusossen te spotten onder leiding van de ervaren gids. Dit was Robert's eerste tocht. Met veel flair wist hij de indruk te wekken dat hij precies wist wat hij deed. En we kregen gelukkig ook wat dieren te zien, hoewel die stuk voor stuk eerder door anderen dan Robert gespot werden. Het was mooi weer en een leuk tochtje, en toen waren we alweer om half drie thuis.

Dus leek het me een goed idee om nog een stukje te fietsen in de omgeving. Bij de buitensportzaak kon ik een fiets lenen en ze stuurden me een kant op voor een leuk rondje. Dat zag er op de kaart inderdaad leuk uit: op de heenweg langs wat gehuchten en boerderijen, dan de snelweg oversteken en terug door het bos langs een watertje en een meertje. En het begin ging ook prima. Het was wel wat lastig om de wegen precies goed te vinden, want een kaart van 1:200000 is handiger voor auto- dan fietstochten. Maarja, we hebben geen gedetailleerder kaarten. Toen ik hierdoor een afslag had gemist besloot ik de volgende te pakken; dan moest ik een klein stukje langs de grote weg, maar ach. Op de grote weg aangekomen stond er niks aangegeven en de wegen op de kaart strookten totaal niet met de wegen die ik tegenkwam. Na kilometers over de grote weg kwam ik een tikje sacherijnig aan bij een plek die voor de verandering wel op de kaart stond, een camping. Vandaar liep er een doorgetrokken streepje over het spoor en vandaar verder langs het water. Ik sla de weg in, 'stationsveg', klinkt goed. Hij eindigt bij het spoor en er is geen brug te zien en ook geen weg aan de overkant van het spoor. Met mijn kaart in de handen bij de receptie gevraagd waar dat weggetje was. "Oh, dan moet u de tweede links pakken vanaf de stationsweg, dan komt u bij een viaduct onder het spoor door."

Oh, natuurlijk! Dankzij de aanwijzingen kon ik dus eindelijk weg van de grote weg, zij het wat kilometers later dan de oorspronkelijke bedoeling. Dit was het paadje langs het water. Maar hoe ver ik ook fietste, geen water. Wel wat geruis van beekjes, maar om daar te komen moest ik toch een eind van het pad af. En met deze kaart... Eigenlijk had ik het helemaal gehad. Stom landschap zonder water, stomme kaart zonder wegen... ik wilde naar huis. Nee Dineke, zei ik tegen mezelf: je gaat even rustig het water zoeken, daar lees je even je boekje en drink je wat en daarna mag je naar huis. Niet sacherijnig doen!

Goed, ik omlaag naar het water. Een soort grasland met omheining. Niet echt gezellig dus. Ik ging zitten op een steen. Te schuin, daar gleed ik vanaf. Ik ging zitten op het gras. Te nat, mijn broek werd nat. Gelukkig lagen er een paar planken. Duidelijk niet schuin en niet nat. Ik ging erop zitten. Middenin een spijker. Gat in mijn broek en een klein gaatje in mijn billen. Een half hoofdstukje later maar weer opgestaan. Paadje verder gevolgd. Het kwam weer uit op de grote weg. Dit was toch niet het fietstochtje waar ik op gehoopt had.

En trouwens, hoort een gids niet gewoon een goeie kaart te hebben? Ik ga er maar eentje aanschaffen...