Jezelf tegenkomen...

Vandaag was mijn eerste gondeltocht. Dat is onze voor-alle-leeftijden-tocht, waarbij je met gondeltjes de berg omhooggaat en een makkelijke wandeling naar beneden maakt.
De groep bestond uit 8 volwassenen en 4 kinderen. Ineens dacht ik terug aan een bergwandeling die ik zelf als kind gemaakt had. Papa en mama hadden ons op stap laten gaan met 'de akela', een Frans meisje met veel okselhaar (ik was nog niet zo goed in de terminologie en noemde het 'schaamhaar'). Wat een ramp was dat, ik had helemaal geen zin om te wandelen. En nu ben ik zelf een akela. Met okselhaar (geen scheermesjes meegenomen hierheen).

De twee kleinste kinderen waren Ennia en Asriel (als ik het goed schrijf). Ik raakte aan de praat met Ennia. Wat een schat was dat! Het eerste wat ze tegen me zei was: "ik kan heel mooi zingen". Goeie binnenkomer is dat bij mij. Het tweede was: "Ik houd van Pippi Langkous. Ik heb een Pippi Langkous-pruik". Ik vertelde dat ik een hemd van Pippi heb. Zij bleek ook een roze Pippi-hemd te hebben, maar op die van haar stond ook een vliegtuig, dus het was niet dezelfde. Ze hield haar broek een stukje omhoog, zodat 'ie niet vies werd. Haar moeder zei: "het is een korte broek, dat is helemaal niet nodig". Ik begreep wel wat ze deed: net als de prinsessen in sprookjesboeken die hun mooie rok een stukje omhoog houden. Dat wilde ik vroeger ook altijd doen, maar ik deed het niet omdat ik geen mooie jurk had...

Goed, ik had mijn match dus gevonden.

Een stukje verderop werd ze, na wat springen en aanwezig zijn, wat drammerig en wilde ze niet meer lopen. Ik liep naar haar toe en hand in hand lopende kreeg ze er weer wat zin in. Ze vertelde dat ze bijna jarig was. Ik vroeg wanneer. 10 Augustus. Dan werd ze 5. Ik vertelde dat ik op 9 augustus 25 werd. En dat 25 toch wel 5 keer zoveel is als 5. En dat als je 5 keer zo oud wordt als ik dat je dan 75 bent. En dat je dan toch meestal wel opa of oma bent.

Na een tijdje kwamen we bij water. "Ja, ik wil naar het water", riep mijn soulmate. Omdat ik nu toch bang werd dat ze er meteen in zou duiken liep ik mee, en we gingen samen wat water uit de beek drinken. Hierbij werd haar trui een beetje nat. Ik keek ernaar: een esprit-trui. Oh, deja vu! Toen ik ongeveer haar leeftijd had was ik eens met esprit-outfit naar een pretpark in Belgie geweest. Drammerige Dineke moest en zou van de kabelbaan die over het water ging. Er hing een ketting voor en mocht dus misschien wel niet gebruikt worden. Hup, ik van de kabelbaan af en... ik haalde de overkant niet en moest na een tijdje bungelen loslaten boven het modderige water. Nog altijd een traumatische ervaring...
Goed, dus ik Ennia verteld van de kabelbaan. Ze kon zich wel voorstellen dat ik het niet zo leuk had gevonden.

Even later liep Ennia over haar handen te wrijven en te klagen over pijn. Haar vader zei: "oh, ze raakte het schrikdraad aan.". Weer een deja vu... ik had het schrikdraad ook ontdekt tijdens vakanties in de bergen. En ik begreep wel dat Ennia er last van had, met die natte mouwen geleidt het extra... Even later was het over en ze zat de reis uit zonder te zeuren.

Aah, wat lief. Volgens mij zou ik best een goeie tante kunnen worden...